حرف های ما هنوز ناتمام
تا نگاه می کنی وقت رفتن است.
باز هم همان حکایت همیشگی!
پیش از آنکه با خبر شوی،
لحظهی عزیمت تو نا گزیر می شود.
آی...!
ای! دریغ و حسرت همیشگی
نا گهان چقدر زود دیر می شود...
